Dood ben ik pas als jij me bent vergeten

Rondom De Sprengen 26 november 2022

Bram Vermeulen zingt in zijn lied ‘Testament’:

Ik ben niet echt dood moet je weten
’t Is maar een lichaam dat ik achterliet
Dood ben ik pas als jij me bent vergeten
’t Is de heimwee die ik achterliet
’t Is het verlangen dat ik achterliet
Dood ben ik pas als jij dat bent vergeten

Bram Vermeulen zingt ook:
En als ik dood ga huil maar niet.

Tegen dit laatste, daar kijk ik wat anders te­genaan. Als je niet wilt of niet kunt huilen, dat is heel persoonlijk, dat vraagt respect. In mijn ogen mag je best huilen. Dat kan opluchten en ruimte maken voor gevoelens van dank­baarheid en blijdschap om wat was, naast ge­voelens van verdriet en gemis.

Mensen kunnen ook van binnen huilen, soms heel diep, in hun eentje of bij een ander, zon­der dat je tranen ziet. Vaak komt het moeten huilen onverwacht, dan kun je het niet tegen­houden, als je dat zou willen. 

Als je dood bent wordt je dode lichaam op de dag van de uitvaart weggebracht naar een be­graafplaats of een crematorium. We merken dat het vaak troostend is voor de naasten, als we zeggen dat het eigenlijk niet de persoon is die we wegbrengen, maar het dode lichaam van hem of haar. Als we het dode lichaam ver­gelijken met een huis waar iemand in ge­woond heeft en dat na de dood dat huis z’n functie verloren heeft, dan kan het “wegbren­gen” als minder beladen ervaren worden. Dan komen bij het “wegbrengen” naast ge­dachten rondom de dood, herinneringen naar boven uit het leven. ’t Is maar een lichaam dat ik achterliet, dood ben ik pas als jij me bent vergeten.

Voor eventuele reacties kunt u een mail sturen naar [email protected] of schrijven naar Pelgröm Uitvaarten, Eikenweg 3, 8172 AG Vaassen.