Het gaat straks om de verhalen

Rondom De Sprengen 26 september 2023

“Het gaat straks om de verhalen, niet om de medailles. Het zou mooi zijn als het vooral ook gaat om het inspireren van mensen, met name de nieuwe generatie.” Aldus Chef de Mission Pieter van den Hoogenband over de Olympische Spelen in 2024 in Parijs. 

”Het is mijn missie dat de sporters een mooie ervaring krijgen. Dat probeer ik ze wel eens mee te geven. Hoe zou jij herinnerd willen worden? Voor mij is het de kunst om de balans te vinden tussen presteren en genieten, zodat we tegelijk ook een mooie tijd beleven. Dat we niet te krampachtig bezig zijn met presteren zonder te genieten. 

Toen ik dit las, dacht ik: Laat ik deze missie eens vertalen naar en toepassen op de praktijk van ons eigen eindige leven. Kunnen we aan het eind van ons leven zeggen dat we een mooie tijd beleefd hebben, mooie ervaringen gehad hebben? Was er een soort van balans tussen wat we gepresteerd hebben en waar we van genoten hebben? Waar ging het werkelijk om? Hoe zullen we herinnerd worden? 

Als een dierbare dood gaat of is gegaan, heb je het er straks minder over wat deze mens (geforceerd) gepresteerd heeft en meer over de mooie en intense ervaringen die je met hem of haar gehad hebt. Klopt het wat ik zeg? 

Je hebt het over dat intense gesprek over dat gevoelige onderwerp, zonder dat je uit was op je eigen gelijk. Je hebt het over wat je samen gedeeld hebt, de mooie en de moeilijke momenten. Je hebt het over alles waar je samen om gelachen hebt. Je hebt het over waar je samen om gehuild hebt of waar je om had willen huilen, waar je de tranen achter je ogen voelde prikken. Je hebt het over de spontane en onverwachte wendingen in het leven en over de gewone en fijne dingen. 

Weet je nog hoe je met je partner dagjes ging fietsen en toen zo heerlijk samen langs de kant van weg zat met een thermoskan koffie? 

Weet je nog hoe jullie om jezelf en jullie moeder konden lachen als jullie gingen winkelen met een echt duidelijk van tevoren afgesproken budget, waar jullie altijd overheen gingen. Weet je nog hoe je met al je vragen bij je vader terecht kon en dat hij rustig naar je kon luisteren. En hoe hij vele dagen hielp bij de verbouwing van je huis en er soms op los improviseerde wat niet altijd goed ging, maar waar je zo z’n goeie bedoelingen van inzag. 

Weet je nog hoe opa op z’n krakkemikkige fiets ’s avonds laat je toch nog kwam feliciteren met je verjaardag? Weet je nog hoe jullie veel moesten lachen met oma toen jullie koekjes met haar bakten die mislukten en toch heel lekker waren en dat jullie toen misselijk werden omdat jullie de halve bakplaat leeg gegeten hadden. 

Het gaat straks om de herinneringen. Het gaat straks om de verhalen.