Oliebollen

Vaassens Weekblad 26 januari 2021

Het is alweer even geleden en toch zit het ons nog vers in het geheugen. Oudejaarsdag 2019. Er vindt een condoleance aan huis plaats. Op veel plekken langs de kant van de weg staan auto’s geparkeerd. Er is een soort van fietsenstalling in een weiland gemaakt en er heeft zich een lange rij gevormd van mensen die naar binnen gaan om de familie te condoleren. De late middagzon schijnt tussen de bomen door en samen met wat misflarden in de verte is er sprake van een bijzondere sfeer.

Een jaar later. Oudejaarsdag 2020. Een rouwstoet rijdt richting de begraafplaats. In de rouwadvertentie stond: “Het laatste afscheid zal op 31 december in besloten kring plaatsvinden. Maar wat hadden we jullie er graag bij gehad. Dit is helaas niet mogelijk gezien de huidige maatregelen. Graag nodigen we jullie daarom uit om een erehaag te vormen als we naar de begraafplaats gaan”. Zo gezegd zo gedaan. Langs de kant van de weg staan veel mensen om een laatste groet te brengen aan de overledene en om de familie een hart onder de riem te steken. Het is een grijze dag. Het is slechts 3 graden boven 0. Het is waterkoud.

Twee situaties rondom een overlijden. Op dezelfde dag van het jaar. Oudejaarsdag. In 2019 toen alles nog “normaal” was en in 2020 tijdens een lockdown door het coronavirus. Toch was er één grote overeenkomst: Er werd “getrakteerd” op oliebollen! Omdat beide overledenen jarenlang voor Oudejaarsdag veel oliebollen hadden gebakken. Bakker Deeuwus Smit beroepshalve en Frits Dirksen samen met zijn vrouw To als hobbyist. De één om te verkopen in de winkel, de ander als leverancier voor de familie, de kerk en de buurt. Omdat de families vonden dat deze traditie, ondanks het overlijden van een dierbare, doorgang moest vinden. Omdat dat in de geest van de overledene was, omdat de overledene dat ook gewild zou hebben.

Schalen met oliebollen gingen langs de rijen mensen bij de condoleance en bij de erehaag. De mensen lieten het zich goed smaken.