Over gedenken en kwetsbaar mogen zijn

Rondom De Sprengen 27 december 2022

Gedenken kun je op veel verschillende manie­ren. Je kunt naar het graf van de overledene gaan of naar de gedenkmuur waar de urn met de as in staat. Naar de plek waar de as is uitge­strooid of je kunt thuis een foto neerzetten met een bloemetje of een kaarsje. Ook kun je herin­neringen ophalen.

Je kunt hem of haar ter sprake brengen in ge­sprekken met anderen of met jezelf, ook al komen er kwetsbare gevoelens naar boven. En daar wil ik het toch nog weer even over hebben, over die kwetsbare gevoelens. Omdat ik het vaak tegenkom. Gevoelens van verdriet, onzekerheid, onmacht, schuld, schaamte, boosheid en pijn.

Als er kwetsbare gevoelens getoond worden naar aanleiding van een verlies en deze worden min of meer weggewuifd als teken van zwakte of als ze doodgezwegen worden, dan kom ik voor­zichtig in opstand. Want we zijn allemaal kwets­bare mensen en als we onze kwetsbaarheid verbloemen en daardoor verdwalen in emoties, dan raken we verder van huis en verliezen we onze verbondenheid met elkaar. Kwetsbare ge­voelens zijn er gewoon. Ja mannen, dit gaat ook over jullie!

Het woordenboek De Dikke van Dale zegt over ge­denken m.b.t. treffende gebeurtenissen: "Blijk geven dat men ze in herinnering houdt, door be­toon van vreugde of rouw de gedachtenis levendig houden." En over verbloemen: "Niet openlijk bekend maken, geheimhouden, anders voorstellen dan het is."

Zonder dramatisch of sentimenteel te willen doen: schuilt er naast kracht in mensen, juist ook niet veel kwetsbaarheid in diezelfde mensen en omgekeerd? Als je bijna nooit je kwetsbaarheid laat zien, geef je dan niet een vertekend beeld van jezelf?
Ik zeg niet dat het makkelijk is om je kwetsbaar op te stellen. Ik denk: “Wie durft?” en “Durf ik zelf wel?” 

Kwetsbaarheid tonen is moedig. Jezelf kwetsbaar opstellen is geen zwakte maar een kracht. Ie­mand zei kortgeleden tegen mij: “Pas nu ik kwetsbaar mag zijn, voel ik me oprecht blijer, on­danks voor mij moeilijk te hanteren gevoelens.”

Ik kwam het volgende gedicht tegen:

KWETSBAARHEID
De bomen kijken toe
hoe je naar het graf loopt,
hoe je stiller wordt,
nog stiller dan je al was.

Hoe je denkt en denkt.
Hoe je kwetsbaarheid voelt
in alles en iedereen
en nu dus ook in jou.

Voor eventuele reacties kunt u een mail sturen naar [email protected] of schrijven naar Pelgröm Uitvaarten, Eikenweg 3, 8172 AG