Wie helpt mee met het dragen van de kist? Mogen er tranen komen en een (glim)lach?

Rondom De Sprengen 25 april 2023

In de huidige tijd is het meestal zo, dat eigen familie en/of eigen vrienden de kist met het lichaam van hun dierbare overledene dragen. Van de opbaarlocatie naar de rouwauto, vanuit de rouwauto de aula in van het crematorium of de kerk in. Of op de begraafplaats vanuit de rouwauto naar het graf. 

In vroeger tijden, ging dat vaak anders. Dan werden er (professionele) dragers ingehuurd. Compleet met zwarte hoed, handschoenen en in zwarte jassen, zie foto. Ook nu nog zijn er families die de bewuste keuze maken om dragers in te huren. In het zwart kan heel plechtig en statig zijn. In dagelijkse (nette) kleren, met meer kleur, gebeurt tegenwoordig steeds vaker en dat is ook prima. 

Onze ervaring leert dat ‘eigen dragers’ het meestal een eer vinden om te dragen; dat ze het fijn vinden om dat te mogen doen, ook al roept het emoties op. Over emoties, specifiek over verdriet, zei ik nog niet zo lang geleden bij een uitvaart: 

“Als je intens verdrietig bent, betekent dat niet, dat het altijd allemaal alleen maar zwart is. Als je verdrietig bent, dan verschijnt er ook vaak een lach of een glimlach, omdat je dankbaar en blij bent met al dat mooie wat er is geweest en nog is. Als er tranen zijn, dan kan er ook een glimlach komen en omgekeerd. Als er een lach en glimlach mag zijn, dwars door alle verdriet heen, dan mogen er ook bevrijdende tranen komen”. 

De foto komt, met toestemming, uit het boek van F.J.T. (Frans) Schumacher, ‘VAASSEN, Van Tijstraat naar Deventerstraat’ zie blz. 92 t/m 97 Begraafplaats Oosterhof. Met op blz. 95 ‘Dragers brengen de kist naar het graf’. Zie ook in hetzelfde boek blz. 102 t/m 106 Uitvaartcentrum ‘de Stilte’ met op blz. 104 een zwarte koets met zwarte paarden ervoor.